Pomysły na zabawy z dzieckiem w domu

Pamiętajmy, aby proponowane zadania były dla dziecka przyjemnością i okazją do miłego spędzenia czasu z rodzicami. Przy okazji ćwiczeń, zamieszczonych niżej można nie tylko zapomnieć o nudzie, ale przede wszystkim dobrze się bawić i pogłębiać swoje relacje z dzieckiem.

Nie mówmy dziecku "chodź będziemy się uczyć" ale "chodź pobawimy się razem".

Poniżej znajduje się szereg różnego rodzaju zabaw i ćwiczeń, które możecie wykonywać w domu. Zachęcamy, by Państwo bawili się również z dziećmi według własnych pomysłów.

Bądź uczestnikiem zabawy - aktywny udział dorosłego sprawia, że dziecko bardziej angażuje się w zabawę, bawi się chętniej i dłużej.

 

---

Zabawy z dziećmi - Zestaw 6

 

1. Wielka Pardubicka - zabawa z pokazywaniem
Dziecko siedzi na krzesełku lub dywanie i zgodnie z narracją prowadzącego naśladuje jego ruchy.

 Konie przygotowują się do jazdy i żegnają się z rodziną ( cmokają).

Powoli ruszają ( równe rytmiczne uderzanie rękami o kolana).

Są już w galopie (przyspieszenie tempa),

pędzą przez bruczek (uderzanie piąstkami o klatkę piersiowa),

przeskakują przez przeszkodę z wodą (2 uderzenia o kolana),

a teraz czeka skok przez płotek (podskok z okrzykiem hop!). Uwaga, zbliża się ostry zakręt w prawo ( wychylenie w prawo)

i w lewo( wychylenie w lewo),

a teraz na drodze ślimaczki ( na wysokości twarzy rękami pokazujemy 2 ślimaki)

i dalej biegniemy. Mijają łaźnię dziewczęcą ( okrzyk cienkim głosem aaa!)

a teraz łaźnię chłopięcą ( okrzyk grubym głosem ooo!)

 dalej biegną i mijają szuwary ( złożone ręce na wysokości twarzy i okrzyk sz!sz!sz!)

Teraz zwalniają biegu, zatrzymują się i pomału zmęczone człapią do stajni i w nagrodę otrzymują cukier.

Wszyscy widzowie z radością żegnają się przez podanie dłoni (rodzic- dziecko).

 Do zobaczenia na następnych wyścigach! (machanie).

 

2. Zabawa pantomimiczna „Przeciwieństwa” – dziecko siedzi na podłodze, na środku pokoju  umieszczamy przesłonę, może być parawan lub kotara. Dziecko (rodzic) staje za nią i ukazuje się raz z jednej, raz z drugiej strony, przedstawiając przeciwstawne stany emocjonalne, np.:
jestem wesoły – jestem smutny,
jest mi zimno – jest mi gorąco,
jestem zły – jestem zadowolony,
jestem mały – jestem wielki,
jestem słaby – jestem silny,
jestem chory – jestem zdrowy,
jestem zmęczony – jestem wyspany.
Dziecko (rodzic) wyraża odpowiedni stan emocjonalny nie tylko mimiką, ale postawą całego ciała. Dziecko (rodzic) ma za zadanie odgadnąć stan emocjonalny przedstawiany przez dziecko (rodzica).

3. Zabawa słownikowa „Jaki?” – rodzic określa, że wymienioną cechę należy połączyć z nazwą zwierzątka np.:
łaciata...jest krowa,
miękki, puszysty, mruczący, miły...kot,
wierny, czujny, przyjacielski...pies,
pracowity, silny...koń,
mecząca, brodata...koza,
grzebiąca, gdacząca...kura,
gęgająca, pływająca.....gęś,
puszysta, łagodna...owca.

4. Imię i nastrój – przedstawianie się dziecka, wymienia swoje imię ze zmianą nastroju:

• smutno,

• z radością,

• ze złością.

 

5. Zabawa „Ciasto” – dziecko leżące to ciasto, obok niego klęczy rodzic wyrabiający ciasto, który  klęcząc delikatnie je ugniata, poklepuje, głaszcze. Zmiana ról.

6. Zabawa „Pracusie i leniuszki” – pracusie wykonują różne czynności, np. zamiatają, podlewają kwiaty, układają zabawki..., leniuszki – przeciągają się, ziewają, poruszają się bardzo wolno itp.

7. Zabawa pantomimiczna „Ciasteczka” – dziecko siedzi wraz z rodzicem na przeciwko siebie, naśladują za pomocą gestów i mimiki cały proces robienia ciasteczek. Z ręki robią miskę, wsypują po kolei mąkę, cukier, dwie łyżeczki proszku do pieczenia, dwa jajka, wlewają roztopioną margarynę, mieszają wszystkie składniki dużą łyżką. Wyjmują ciasto z miski, kładą na stolnicę, biorą wałek i dużymi ruchami wałkują ciasto. Biorą foremki i wycinają z ciasta różne kształty: słoneczka, gwiazdki, bałwanki. Układają na blaszce.  Wkładają do piekarnika. Patrzą na zegarek. Wyjmują z piekarnika. Studzą. Jedzą.

---

Zabawy z dziećmi - Zestaw 5

Wiosenna burza.

Dziecko siedzi przy stole.

Narracja: "W piękny letni dzień gdy wiele dzieci było na spacerze, nagle słońce schowało się za chmurami i nadciągnęła burza". Dziecko palcami obu rąk "wędrują" po stole.

Narracja: "Wszyscy próbują się schować". Dziecko opiera o krawędź stołu same końce palców.

Narracja: "Zaczyna już kropić deszcz". Dziecko jednym palcem puka lekko w blat stołu.

Narracja: "A potem spadają pierwsze duże krople deszczu".  Dziecko puka naprzemian dwoma palcami w blat.

Narracja: "Deszcz pada i pada i pada".  Dziecko bębni wszystkimi palcami po stole.

Narracja: "Deszcz pada coraz bardziej rzęsiście. W końcu leje jak z cebra". Dzieci wykonują gest zacierania rąk.

Narracja: "Nagle zaczyna padać grad, mimo, że jest środek lata". Dziecko puka kostkami palców o blat stołu.

Narracja: "Na niebie pojawiają się błyskawice".  Dziecko szybko - jak błyskawica- wyrzuca ręce do góry.

Narracja: "Słychać donośne grzmoty". Dzieci biją pięściami w stół.

Narracja: "Stopniowo burza cichnie". Dziecko uderza powierzchnią dłoni o krawędź stołu.

Narracja: "Nadarza się okazją, aby prędko pobiec do domu". Dziecko przebiega palcami szybko po blacie stołu i chowa ręce pod jego krawędzią.

Narracja: "Chmury przerzedzają się na niebie, zza nich wygląda słońce. Wszyscy się cieszą!". Dziecko rysuje w powietrzu słońce i klaszcze.

 

---

 

Zabawy z dziećmi - Zestaw 4

Nauka wiązania butów – proste sposoby

W jakim wieku dziecko powinno umieć samodzielnie zawiązać buty? Nie ma reguły.

Niektóre trzylatki potrafią już wiązać swoje buciki.  

Zdarza się jednak również, że dziesięciolatek nie umie wiązać butów. Od malucha chodzi tylko w butach na rzepy. 

Buty na rzepy są popularne i bardzo wygodne, ale wcześniej czy później dziecko będzie miało do czynienia ze sznurówkami. A już na pewno zdarzy się to w szkole, gdzie umiejętność wiązania ładnej kokardki może się przydać.

A więc do dzieła!

Zobaczcie jak szybko można zrobić śliczny sprzęt do nauki zawiązywania butów. Wystarczy tylko papierowy talerzyk, nożyczki i sznurówka.

Zróbcie sobie szybko "but treningowy", a raczej "talerzyk treningowy", na którym będziecie mogli trenować wiązanie sznurówek. Dodatkową przyjemnością będzie wspólna zabawa podczas  robienia talerzyka.

Talerzyk ma duże, wygodne dziurki i łatwo będzie na nim demonstrować różne techniki zawiązywania butów.

Jak zrobić "but treningowy":

Potrzebujemy talerzyka papierowego, nożyczek, ołówka lub pisaka, czegoś do odrysowania odpowiedniej wielkości dziurek – np. szpulka nici.

Rysujemy na tylnej stronie talerzyka kółka i wycinamy je małymi nożyczkami.

Teraz można już zaczynać naukę zawiązywania butów!

---

 

Techniki zawiązywania butów:

Jest ich kilka. Maluchy najbardziej lubią technikę zwaną „zajączkiem” lub „króliczkiem”. Polega ona na tym, że z każdej sznurówki tworzymy owalne ucho, a  następnie robimy  węzeł, przeplatając ze sobą uszy.

Druga popularna technika to zrobienie jednego ucha zająca, a później przeplecenie sznurówki dookoła i do środka.

 

Zobaczcie też na filmiku – nauka wiązania butów dla dzieci: 

https://www.youtube.com/watch?v=X40sdetPKTo

 

Przyślij filmik czy udało ci się opanować tą niezwykle ważną umiejętność. 

Powodzenia! 

 

---

 

Zabawy z dziećmi - Zestaw 3

IDZIE PANI, WIETRZYK WIEJE

Dziecko zwrócone do nas plecami.

Idzie pani: tup, tup, tup, (na przemian z wyczuciem stukamy w jego plecy opuszkami palców wskazujących)
dziadek z laską: stuk, stuk, stuk, (delikatnie stukamy zgiętym palcem)
skacze dziecko: hop, hop, hop, (naśladujemy dłonią skoki, na przemian opierając ją na przegubie i na palcach)
żaba robi długi skok. (z wyczuciem klepiemy dwie odległe części ciała dziecka np. stopy i głowę)
Wieje wietrzyk: fiu, fiu, fiu, (dmuchamy w jedno i w drugie ucho dziecka)
kropi deszczyk: puk, puk, puk, (delikatnie stukamy w jego plecy wszystkimi palcami)
deszcz ze śniegiem: chlup, chlup, chlup, (klepiemy dziecko po plecach dłońmi złożonymi w „miseczki”)
a grad w szyby łup, łup, łup. (lekko stukamy dłońmi zwiniętymi w pięści)
Świeci słonko, (gładzimy wewnętrzną stroną dłoni ruchem kolistym)
wieje wietrzyk, (dmuchamy we włosy dziecka)
pada deszczyk.([z wyczuciem stukamy opuszkami palców w jego plecy)
Czujesz dreszczyk? (leciutko szczypiemy w kark)

 

1. Wspólne zakupy – Pierwsza osoba mówi: „Wszedłem do sklepu i kupiłem jabłko”. Kolejna osoba mówi: „Kuba wszedł do sklepu i kupił jabłko, a ja kupiłem chrupki”. Każdy ma powiedzieć, co kupił poprzednik i „dorzucić” swój zakup. Ćwiczenie pomaga rozwijać pamięć.

2. Ludzie do ludzi - zabawa ruchowa utrwalająca położenie poszczególnych części ciała.
Rodzic wymienia: witają się nasze dłonie, witają się nasze stopy, witają się nasze uszy…, dotykamy siebie wymienianymi częściami ciała.

3. Szukanie przedmiotu - Chowamy fant (jakiś przedmiot) i ustawiamy dziecko na linii startu. Potem kierujemy, np. idź 2 kroki prosto, potem skręć w lewo, idź 5 kroków, a potem skręć w prawo. W taki sposób doprowadzamy dziecko do przedmiotu. Wesoła zabawa gwarantowana, a dziecko będzie super dumne z siebie, że potrafiło dojść do celu. Zabawa pomaga rozwijać orientację w przestrzeni, kierunki lewo-prawo, doskonali umiejętność liczenia.   

4. Przeciwieństwa - zabawa pantomimiczna- w pokoju umieszczamy przesłonę, może być koc,  kotara coś na zasadzie parawanu. Rodzic lub dziecko staje za nią i ukazuje się raz z jednej, raz z drugiej strony, przedstawiając przeciwstawne stany emocjonalne, np.:
jestem wesoły – jestem smutny,
jest mi zimno – jest mi gorąco,
jestem zły – jestem zadowolony,
jestem mały – jestem wielki,
jestem słaby – jestem silny,
jestem chory – jestem zdrowy,
jestem zmęczony – jestem wyspany.
Wyrażamy odpowiedni stan emocjonalny nie tylko mimiką, ale postawą całego ciała. Obserwujący  ma za zadanie odgadnąć stan emocjonalny przedstawiany przez osobę za parawanem

5. Spacerek - Puszczamy dowolną muzykę i dajemy dziecku różne polecenia: „Zbieramy grzyby!”, a wtedy dziecko  udają, że podnoszą coś z podłogi; „Gonimy motyle!” – dziecko podbiega i łapie niewidoczne motylki; „Zrywamy szyszki!”, a dziecko musi podskakiwać i symulować obrywanie z gałęzi szyszek itd. Będzie dużo śmiechu i rozgardiaszu. Zabawa uczy reagowania na zmianę polecenia.

6. Pytania do ilustracji - pokazujemy dziecku ilustrację i prosimy by przez 30 sekund uważnie jej się przyglądało. Następnie zabieramy rysunek i prosimy o odpowiedzenie na różne pytania dotyczące tego co znajdowało się na obrazku.Zabawa ćwiczy pamięć wzrokową.

 

---

Zabawy z dziećmi - Zestaw 2

Wiewiórki - zabawa paluszkowa (dzieci zabawę znają)
Wiewióreczka mała kamyczek spotkała (z zaciśniętej pięści prostujemy mały palec)
Wiewióreczka mała patyczek spotkała (prostujemy serdeczny)
Wiewióreczka mała robaczka spotkała (środkowy)
Wiewióreczka mała szyszkę spotkała (wskazujący)
Wiewióreczka mała orzeszka spotkała (kciuk)
Kamyczek poklepała (klepiemy mały palec)
patyczek podrapała (drapiemy serdeczny)
robaczka uściskała (ściskamy)
szyszkę pogłaskała(głaszczemy)
orzeszka zabrać chciała (ciągniemy)

Ćwiczenie umiejętności obserwowania
W pomieszczeniu polecamy dziecku odwrócić się i przyjrzeć się uważnie wszystkiemu co widzą. Następnie zadajemy pytania wymagające odtworzenia z pamięci np.: Co wisi za tobą na ścianie? Jakiego koloru jest wazon na szafie? Co leży na półce?
Koncentracja uwagi dziecka podczas pracy ma ogromne znaczenie dla realizacji podejmowanych zadań. Kiedy dziecko zaczyna pracować pamiętajmy o stworzeniu mu do tego warunków: wyłączeniu telewizora, radia, nie przerywaniu ciągłymi pytaniami czy głośna rozmową. Znajomy sygnał audycji, piosenka lub inny bodziec spowoduje rozproszenie uwagi i dziecko przerwie pracę.

 Prawda czy fałsz? – rodzic umawia sie z dzieckiem, że klaskanie lub (wersja trudniejsza- podniesienie prawej ręki) to „prawda”, tupanie lub (wersja trudniejsza- podniesienie lewej ręki)  oznacza „fałsz”. Następnie zadaje pytania, a dziecko ma odpowiedzieć, umówionym wcześniej gestem. (dla urozmaicenia- jeśli się pomyli, może dać fant, który po skończonej zabawie trzeba będzie wykupić, wymyśleć jakieś zadanie dla dziecka np. ćwiczenie gimnastyczne). Przykładowe pytania to: ,,Cytryna jest słodka", ,,Twoja mama jest kosmonautą",  „Rok ma 9 miesięcy”, „Koty to ssaki”, „Mama mamy to babcia”, „Kwiecień przypada w zimie” itd.

Wykonaj i wróć – dziecko i rodzic siadają wygodnie na krzesełkach,(fotelach, poduszkach, dywanie itp.)  Rodzic  mówi: „Dotknij klamki i wróć”. Dziecko biegnie, by wykonać polecenie i wraca na miejsce itd. Polecenia mogą być śmieszne, np. „Dotknij nosem szafki”, „Połóż się na podłodze”, „Złap babcię za kolano” itp.

Podłogę dotyka tylko... np. jedna ręka, jedna noga, tylko brzuch, tylko plecy, tylko pupa - możliwości i celów bez liku - utrwalenie nazw części ciała, szukanie sposobów rozwiązania zadania w sposób twórczy...

Skoki przez drabinkę - Wykonaj drabinkę, np. z gazety. Wystarczy pociąć ją na 5-centymetrowe paski, które ułożycie na podłodze  na wzór drabinki. Zadanie dziecka polega na sprawnym przeskakiwaniu kolejnych szczebelków.

---

 

Zabawy z dziećmi - zestaw 1

Niedźwiadek – zabawa z pokazywaniem.

– Dzieci śpiewają piosenkę, której słowa znają i potrafią  pokazać gestami:

Jedna łapka – pokazujemy jedną rękę

Druga łapka – pokazujemy drugą rękę

Ja jestem niedźwiadek – wskazujemy na siebie

Jedna nóżka, druga nóżka – pokazujemy prawą i lewą nogę

A to jest mój zadek – klepiemy się po pośladkach

Lubię miodek – masujemy się po brzuszku

Kocham miodek – krzyżujemy ręce

Podkradam go pszczółkom – machamy rękami, odganiając pszczoły

Jedną łapką, drugą łapką albo wciągam rurką – robimy z dłoni rurkę, którą przytykamy do buzi.

 

Rysunek na plecach

– Dziecko siedzi na podłodze. Zamyka oczy. Druga osoba rysuje mu na plecach np. domek, słońce, kwiat itp. Dla starszych dzieci mogą to być litery, cyfry. Następnie pytamy je, co zostało narysowane. Jeśli dziecko nie potrafi odpowiedzieć na pytanie - czynność powtarzamy

 

Zabawa ruchowa Dotknij.

– Dziecko chodzi po pokoju. Gdy usłyszy dźwięk np. klaśnięcie, stuk dwóch łyżek itp.   zatrzymuje się i dotyka w pokoju przed­miotów w kolorze, jaki wymienił rodzic.

 

Skojarzenia

– Gra w skojarzenia rozwija pamięć, koncentrację, spostrzegawczość dziecka. Polega na dobieraniu w pary obrazków, które do siebie pasują, lub wyszukiwaniu w zbiorze tego obrazka, który nie pasuje do pozostałych.
– Inną wersją gry w skojarzenia może być zabawa polegająca na rzucaniu do siebie piłką (balonikiem, poduszką...), gdzie każdy kolejny rzut to wymienienie słowa kojarzącego się z poprzedzającym, np. rozpoczynamy od słowa: stół (rzut piłką do dziecka), dziecko odpowiada nam rzutem piłką oraz skojarzeniem do słowa stół, np. krzesło itd. (np. kuchnia – lodówka – lody…).

 

Pytania do ilustracji

– Pokazujemy dziecku ilustrację i prosimy by przez 30 sekund uważnie jej się przyglądało. Następnie zabieramy rysunek i prosimy o odpowiedzenie na różne pytania dotyczące tego co znajdowało się na obrazku.

 

Co się zmieniło – czego brakuje

– (W pokoju, w kuchni, w pomieszczeniu, gdzie są różne przedmioty, na stole). Na stole układamy różne przedmioty. Nazywamy te przedmioty. Można polecić, aby dziecko z zamkniętymi oczami wymieniło nazwy przedmiotów leżących na stole. Dziecko wychodzi. My w tym czasie chowamy jakiś przedmiot. Po powrocie dziecko ma wskazać czego brakuje.

 

Gra słowna

– Gry słowne pobudzają wyobraźnię, uczą szybkiego kojarzenia faktów i wyrabiają zdolność logicznego myślenia: wymieniamy jakąś cechę i prosimy o dopasowanie do niej przedmiotu lub zwierzątka np. 

miękki...jak królik,
puszysty... jak kot,
silny... jak dzik,
becząca... jak owca

 

---

Ćwiczenia motoryki małej

Rezygnacja z kolorowanek i szlaczków nie oznacza wcale rezygnacji z ćwiczeń wzmacniających rękę dziecka. Są one konieczne i powinny być możliwie najczęstsze. Dzięki temu przenoszenie tacy, układanie puzzli, nauka przelewania, praca z tabliczkami, koralikami, mapą, itd. ćwiczą „chwyt pisarski”. Jeśli jednak nie mamy dostępu do tych drogich i nadal mało znanych pomocy, możemy grafomotorykę ćwiczyć inaczej.

Lepienie ćwiczy grafomotorykę

Mas plastycznych jest w sklepach pod dostatkiem, poczynając od klasycznej plasteliny, przez wszystkie ciastoliny, piankoliny, aż po księżycowe piaski i samoutwardzalne gliny. Warto też proponować dziecku inne masy: kupowane lub masy robione wspólnie z nim w domu.

Do ich wykonania potrzebne są składniki często znajdujące się w domu: skrobia ziemniaczana, przezroczysty klej szkolny, oliwka czy płyn do prania – przepisów na nie jest kilkadziesiąt, warto poszukać takiego, do którego składniki akurat mamy w domu. Z mas można lepić różne przestrzenne twory, płaskorzeźby, wyklejać nimi kartki lub po prostu bezcelowo ugniatać w dłoniach, rozciągać  – motoryka mała lubi takie ćwiczenia.

Segregowanie ćwiczy grafomotorykę

To ćwiczenie doskonale rozwija także umiejętności matematyczne, bo pozwala wyodrębniać poszczególne zbiory, ale też dostrzegać ich części wspólne, klasyfikować i dokonywać analizy wzrokowej. Do takiej zabawy przydają się kolorowe pompony, drewniane ozdoby, piórka, ale też fasolki, guziki, czy inne drobiazgi znajdujące się w domu.

Przygotowując taki zestaw do pracy dla dziecka, warto w nim umieścić odpowiednie narzędzie do przenoszenia rzeczy: szczypce (metalowe do cukru, drewniane do ogórków), zaparzacz do herbaty czy klamerkę do bielizny – wymagają one użycia dokładnie tych mięśni, które potem umożliwiają trzymanie ołówka. Dziecko z użyciem narzędzi przenosi przedmioty z miseczki do miseczki (zawsze od strony lewej do prawej – taki jest kierunek pisania) lub rozkłada do przegródek (tu przydaje się paleta do farb lub pudełko na śrubki ze sklepu budowlanego).

Stopień trudności ćwiczenia powinien wzrastać w miarę, jak dziecko wykonuje ćwiczenia coraz sprawniej: elementy stają się drobniejsze, mają więcej kolorów, przydzielenie ich do danej kategorii staje się mniej oczywiste.

Przenoszenie ćwiczy grafomotorykę

Ta zabawa łączy się z poprzednią, ale do ćwiczeń ręki można też użyć: łyżeczki, którą dziecko przenosi sypkie produkty z jednego naczynia do drugiego lub pipetki (zakrapalcza), którą trzeba przetransportować wodę i umieścić w określonym miejscu (np. przyssawce z maty kąpielowej, kropkach narysowanych flamastrem lub kredką akwarelową na kartonie). Różne barwniki dodane do wody urozmaicą zabawę.

Układanie ćwiczy grafomotorykę

Do tych zabaw przydają się różne mozaiki, szczególnie takie wymagające chwytu dwoma palcami, jak kołeczki wkładane w tablicę czy koraliki, które potem się sprasowuje w obrazek. Dziecko może samo projektować wzór, ale też naśladować go – odtwarzać z przygotowanego szablonu. Taki rodzaj zabawy doskonali też koordynację wzrokowo-ruchową i ćwiczy spostrzegawczość.

Nawlekanie ćwiczy grafomotorykę

Czynność ta wymaga chwycenia w palce koralika i sznurka (lub nici z igłą) oraz umiejętnego przewleczenia. Do nawlekania służą przede wszystkim koraliki, ale też guziki, kulki jarzębiny (świeży groch i fasolki) również- makarony, pocięte na kawałki ruloniki. W ten sposób dziecko może odtwarzać wzór (na przykład narysowany na kartce), tworzyć własne korale i bransoletki, którymi obdaruje bliskich.

Szycie i wyszywanie ćwiczy grafomotorykę

Najprostsze ćwiczenie to przewlekanie sznurówki przez dziurki zrobione w dość grubym kartonie. Do bardziej skomplikowanych wyszywanek potrzebna jest igła. Duże, plastikowe igły są łatwe do nawleczenia, a zajęcie to jest bezpieczne i usprawnia palce.

Przydaje się też plastikowa lub materiałowa kanwa, na której dziecko ćwiczy manewrowanie igłą i wyszywa przy użyciu grubych nici, włóczki, a nawet wstążek, może także przyszywać guziki czy koraliki. Starsze dzieci chętnie wyszywają z użyciem tradycyjnych narzędzi: igły, tamborka, muliny i tworzą w ten sposób obrazki i tradycyjne wzory.

Kalkowanie ćwiczy grafomotorykę

Wystarczy do rysunku o wyraźnych konturach przyłożyć kalkę, papier śniadaniowy lub pergamin do pieczenia, aby przekopiować to, co znajduje się pod spodem. Pracuje wówczas nie tylko motoryka mała, ćwiczenia te wspomagają też umiejętność skupienia się na zadaniu i powracania wzrokiem do miejsca, gdzie trzeba kontynuować rysowanie linii.

Prace domowe ćwiczą grafomotorykę

Małe paluszki usprawni samodzielne obieranie owoców i warzyw (zarówno przy pomocy obieraczki, jak i ręcznie – obranie mandarynki czy cebuli wymaga sporego skupienia na zadaniu), krojenie ich, przygotowywanie i wyrabianie ciasta.

Ogromnej precyzji ruchów i koncentracji wymaga nakręcanie nakrętek, wkręcanie śrubek, wbijanie gwoździ (wystarczy pudełko ze śrubami, podkładkami i nakrętkami różnej wielkości lub deska z nawierconymi otworami, wkręty i śrubokręt). Także takie czynności jak przypinanie prania klamerkami do bielizny, dobieranie skarpet w pary i zwijanie ich razem, a nawet mycie i szorowanie (używanie spryskiwacza, trzymanie szczotki) wzmacniają ręce dziecka.

Prace plastyczne ćwiczą grafomotorykę

Wszelkie „typowe” prace plastyczne, jak rysowanie, malowanie, stemplowanie, wydzieranie, wycinanie, naklejanie – wszystkie te mniej lub bardziej twórcze techniki pozwalają na rozwój motoryki małej. Zamiast szlaczków i kolorowanek dziecko może tworzyć własne dzieła – wymagają one pracy dokładnie tych samych mięśni i ćwiczą te same umiejętności, a są bez porównania bardziej atrakcyjne j zajmujące dla dziecka.

Inne rzeczy, które ćwiczą grafomotorykę

Każda czynność, która wymaga drobnych, precyzyjnych ruchów dłoni oraz zamaszystych ruchów ramion, pomaga dziecku wzmocnić mięśnie potrzebne do pisania. Zamiast mozolnego kreślenia szlaczków dziecko może tkać, wrzucać monety do skarbonki, rysować labirynty, malować kredą po chodnikach, robić z liści ubranka dla lalek i co tylko przyjdzie nam do głowy – ważne, aby czynność ta była atrakcyjna dla dziecka i pozwalała na zaangażowanie się w nią.

 

---

 

Ćwiczenia rozwijające orientacje w schemacie ciała i przestrzeni

• nazywanie części ciała;

• orientacja w schemacie ciała: daj lewą rękę, tupnij prawą nogą itp.;

• orientacja w przestrzeni: idź 2 kroki do przodu, do tyłu, na lewo, w prawo;

• ćwiczenia graficzne: zaznacz kreską prawy róg, u góry narysuj zieloną kreskę;

• zabawy ruchowe doskonalące orientację przestrzenną z wykorzystaniem np. maskotki;

• zabawa w rzucanie papierową kulą zgodnie z poleceniem: góra, dół, prawa, lewa strona itp.;

• zabawy ruchowe z wykorzystaniem np. maskotki– rzucanie zgodnie z instrukcją słowną: przed siebie, za siebie, na stół, pod stół;

• poruszanie się zgodnie z instrukcją słowną np. stań na gazecie, stań pod gazetą, stań przed gazetą, stań za gazetą, stań między gazetami.

    

---

Ćwiczenia rozwijające percepcję wzrokową dziecka

 

Układanie figur, kształtów, szeregów

• układanie wg wzoru (musimy przygotować wcześniej dwa komplety kolorowych figur np., wyciętych z kartonu). Układamy przed dzieckiem wzór ze „swojego” kompletu, np. czerwony trójkąt - żółte koło - niebieski kwadrat – czerwony kwadrat itd., następnie dziecko musi ułożyć taki sam wzór jak nasz (mogą być klocki, zabawki itp.)

• układanie z pamięci (układamy wzór, prezentujemy go dziecku przez pewien czas, np. 20 sekund i prosimy, aby uważnie się przyjrzało i postarało zapamiętać. Następnie składamy wzór, a dziecko odtwarza go z pamięci

 

Składanie pociętych obrazków

• wg wzoru (np. przecięte na kilka części dwie identyczne kartki pocztowe – rodzic układa swoją jako wzór, a następnie to samo robi dziecko)

• bez wzoru (można tu wykorzystać różne obrazki, pocztówki, zdjęcia – pocięte na kawałki)


 

Uzupełnianie braków na obrazkach

• można w tym celu wykorzystać gotowe obrazki dostępne w Internecie, na których brakuje pewnych części – zadaniem dziecka jest rozpoznanie i nazwanie brakujących części/przedmiotów (np. brak nosa w rysunku twarzy).


 

Wyodrębnianie różnic miedzy obrazkami

• można wykorzystać obrazki dostępne 
w dziecięcych gazetkach (zadaniem dziecka jest znaleźć różnice między obrazkami – ich ilość jest zazwyczaj określona, np. 5 różnic)

 

Różnicowanie położenia figur/elementów w przestrzeni

• co jest blisko a co daleko? (np. podczas spaceru)

 

Układanie obrazków po lewej i po prawej stronie

• stołu/biurka/kartki (można poprowadzić umowną granicę, np. położyć długą linijkę na środku biurka i poprosić dziecko aby po lewej stronie ułożyło, np. czerwone klocki a po prawej zielone) 


 

Układanie puzzli

• najpierw z dużych puzzli, potem z coraz mniejszych (stopniowo zwiększamy również liczbę elementów).

 

Przerysowanie prostych figur i kształtów (koło, trójkąt)

• najpierw w oparciu 
o prezentowany wzór, potem z pamięci – prezentujemy wzór przez kilka sekund potem chowamy go i dziecko rysuje z pamięci (ćwiczenie to rozwija również pamięć wzrokową bezpośrednią).

 

Opisywanie obrazków

• tego, co się na nich dzieje, kto jest na obrazku, co robią osoby na danym obrazku (obrazki z książek, dziecięcych gazet).

 

Wyszukiwanie elementów na obrazku lub w otoczeniu

• według nazwy („czy jest na tym obrazku jakieś zwierzę?”, „pokaż mi na tym zdjęciu wszystkie dzieci, które mają czapki”) lub według położenia („pokaż mi coś, co leży na stole”, „pokaż, które zwierzęta na tym obrazku stoją na łące”)

 

Opisywanie otaczającej rzeczywistości

• wspólne obserwowanie prostych zdarzeń, czynności, a następnie opisywanie ich przez dziecko (np. podczas spacerów, wspólnych prac w domu).

 

Gra w domino

• zarówno obrazkowe, jak i literkowe

 

Ćwiczenia pamięci wzrokowej

• pokazujemy dziecku obrazek na kilka sekund 
i zakrywamy. Następnie pytamy: co było na obrazku? Ile było np. lalek, samochodów itp.?